środa, 11 stycznia 2017

" W obcym domu" - Sabina Waszut

" W obcym domu" -  Sabina Waszut 

Cykl - Rozdroża (tom 2)
Wydawnictwo - Muza
Data wydania - 23 września 2015
Liczba stron - 320
Kategoria - Literatura piękna

Moja ocena 8/10






W obcym domu to historia opowiadająca dalsze losy bohaterów Rozdroży, powieści wydanej przez wydawnictwo Muza w październiku 2014.
Jest rok 1945, wojna dobiegła końca. Przychodzi czas oczekiwania na powracających mężczyzn. Czas gojenia ran.
Trudno jest odnaleźć się w powojennej rzeczywistości, bez względu na pochodzenie, na wyznawane zasady. Znów historia zmusza do dokonania wyborów, znów należy stanąć po którejś ze stron.
Zosia i Władek, główni bohaterowie książki, w tych pierwszych, powojennych latach, muszą odnaleźć coś jeszcze – siebie. Pobrali się w maju 1939 roku, więc nie mieli czasu na własne szczęście.
Czy uda im się walka o miłość, której tłem jest szara i niejednokrotnie smutna codzienność?

Książka porusza tematy, o których jeszcze do niedawna nie wolno było mówić: obóz na Zgodzie, wywózki górników w głąb ZSRR, to tylko niektóre z tragedii tamtych czasów.

Ale na stronach tej książki czytelnik odnajdzie również nastrój dawnego Śląska. Gwar miejskiego magla, ulice pachnące domowym obiadem i ludzką życzliwość, pomagającą przetrwać najtrudniejsze czasy.

źródło opisu: http://aros.pl/ksiazka/w-obcym-domu

źródło okładki: http://aros.pl/ksiazka/w-obcym-domu




 "W obcym domu" to dalsze losy bohaterów "Rozdroży" - Zosi i Władka.

Tu recenzja pierwszej części "Rozdroża" - Sabina Waszut.
  
Świetnie skonstruowana, trzymająca niezmiennie w napięciu powieść.
Jest szczera do bólu, a co za tym idzie, rozdziera serce czytelnika, bo jak przejść obojętnie czytając o obozie na Zgodzie czy wywózkach górników w głąb ZSRR.
 Lektura, która wymaga uwagi, w zamian daje natomiast satysfakcję po stokroć. Jest kwintesencją literatury. Bohaterowie podczas czytania, jak i po, żyli w mojej głowie. Trudno było się rozstawać z postaciami. To poruszająca książka, którą czyta się jednym tchem.

 Dwie części, które  przeczytałam, stały  się niecodzienną ucztą duchową, w której zwykłe słowo przeplata się z niecodzienną sztuką.

Czekam na trzecią część ;)

Polecam przede wszystkim miłośnikom powieści obyczajowo-historycznych



14 komentarzy:

  1. Książka jest rzeczywiście rewelacyjna i żałuję,że to koniec
    Małgosia

    OdpowiedzUsuń
  2. Poważnie?to nie wiedziałam,a kiedy?

    OdpowiedzUsuń
  3. nie słyszałam o tej książce, a po recenzji wydaje się interesująca :)

    OdpowiedzUsuń
  4. Na ogół nie czytam książek obyczajowych oraz historycznych, więc pomimo pozytywnej opinii, raczej po nią nie sięgnę.
    Czuję jednak lekki niedosyt po przeczytaniu recenzji, ponieważ jest według mnie za krótka.
    Nie zmienia to jednak mojego zdania, i uważam, że wszystko ciekawie ubrałaś w słowa i zachęcisz innych czytelników do przeczytania powieści. :)

    Pozdrawiam,
    Marionetka Literacka

    OdpowiedzUsuń
  5. Nie znałam tej książki. Wspominasz, że porusza tematy wcześniej omijane (obóz na Zgodzie, wywózki górników w głąb ZSRR) i tutaj moje pytanie: jaki to ma klimat? Bo te zagadnienia akurat ciekawe, ale okładka mnie odstrasza. Po "Górze Tajget" chętnie zagłębiłabym się w inne około wojenne tematy i powikłania, ale bez jakiejś ckliwej otoczki.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Trzeba zacząć od pierwszej części. Bohaterowie zaczynają swą przygodę od wybuchu wojny. Zostają rozdzieleni.
      Druga część, to ich dalsze losy już po wojnie.
      Historia, to tylko tło. Nie ma bardzo ckliwej otoczki, jak piszesz. Jest wszystko w idealnych proporcjach ;)

      Usuń
  6. Fajna książka.

    OdpowiedzUsuń
  7. Po ukazaniu się trzeciej części, z przyjemnością oddam się tej lekturze, czuję, że może to być bardzo wartościowe spotkanie czytelnicze, które z przyjemnością będę przeżywać i wspominać. :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Oj tak. Jeśli lubisz powieści z tłem historycznym, to przepadniesz ;)

      Usuń