„Kastor” Agnieszka Lingas-Łoniewska

Cykl - Bezlitosna siła (tom 1)
Wydawnictwo - Burda Książki
Tytuł oryginału - Kastor
Data wydania - 5 czerwca 2019
Kategoria - Literatura obyczajowa, romans





 Agnieszka Lingas-Łoniewska — wrocławska pisarka, określana przez swoje czytelniczki jako Dilerka Emocji. Czy tak faktycznie jest? 
Jestem o tym przekonana. Jej książki czyta się dosłownie na jednym wdechu. A napisała ich już ponad 30, i to same bestsellery, które tworzą miks gatunkowy. W jej książkach znaleźć można romans, dramat i sensację. 
Znacie książki tej autorki?


Przechodząc do najnowszej pozycji tej autorki, spodziewałam się ogromnych emocji, rozpalonych zmysłów oraz chwytających za serce przygód. Czy to dostałam?
Zapraszam do zapoznania się z recenzją.

Główny bohater Konstanty "Kastor" to mężczyzna sukcesu. Osiągnął w życiu prawie wszystko. Ma pieniądze — jest prezesem prężnie działającej firmy, ma władzę — ponieważ uprawia walki MMA i zawsze wygrywa. Twardy, nieokazujący emocji. Brakuje mu tylko miłości. Tak naprawdę nie wierzy w siłę miłości — nie wierzy, bo jej nie zasmakował. Brał kobiety, bo same mu się oddawały, lecz nie było w tym uczucia. Do czasu, aż spotkał ją.

Anita Sokół —  dziewczyna, która straciła wszystko. Dzieciństwo, marzenia i nadzieję. Nasza bohaterka stara się żyć, zapomnieć o przeszłości pracując w klubie i dodatkowo zatrudnia się jeszcze do sprzątania w firmie Kastora. 

Ona z przeszłością i on, szanowany biznesmen w dzień, a w nocy bezlitosny zawodnik na ringu. Czy będą potrafili sobie zaufać i zostawić mroczną przeszłość za sobą?

Zastanawialiście się nad tym, jak traumy z dzieciństwa czy lat młodości wpływają na dorosłe życie? Nasi bohaterowie pokonują takie demony i walczą, codziennie stawiają czoła. Oboje są silni wewnętrznie. 

To, co mnie najbardziej zachwyciło w tej książce, to właśnie bohaterowie. Są tak genialnie nakreśleni, że czytelnik odczuwa bardzo bliską wieź z nimi. Wszystkie emocje, jakie nimi targają, przechodzą na czytającego. Denerwujemy się, płaczemy i cieszymy się wspólnie ze szczęścia. Widać ich słabości, to, jak wpłynęła na nich przeszłość. Każdy z nich ma jakieś sekrety, a niektóre z nich mogą doprowadzić do niebezpieczeństwa. Portrety psychologiczne naprawdę są dopracowane. Wielki plus dla autorki.

Książka ma w sobie fajny przekaz, ale jest jednocześnie lekka i płynnie się ją czyta. Styl powieści jest bardzo obrazowy, przez co angażuje emocje czytelnika i daje wrażenie, że jest się naocznym świadkiem wszystkich dziejących się wydarzeń. 

Czy jestem zadowolona z przeczytanej książki? 
Tak. Dostałam to, czego oczekiwałam. Były emocje, był moment zaskoczenia, fajne dialogi, sporo miłosnych uniesień, no i oni — wspaniali bohaterowie.

„Kastor” to opowieść o walce. Walce z demonami przeszłości, o walce bokserskiej, również o walce o lepsze jutro, o szczęście i miłość. Bo od zawsze zło walczyło z dobrem, a nienawiść z miłością.


Czekam na część drugą.

„Wisznia ze słowiańskiej głuszy” Aleksandra Katarzyna Maludy

Wydawnictwo -  Szara Godzina
Data wydania - 17 maja 2019
Liczba stron - 368
Kategoria - Literatura obyczajowa



W słowiańskim grodzie Szeligów nad Dnieprem żyła Wisznia, dziewczyna cudownej urody.
Krążyły pogłoski, że jest córką bogini Mokoszy. Zakochał się w niej Rua, wódz Hunów. Wkrótce Hunowie i Szeligowie dostali się do awarskiej niewoli. Rozpoczęła się długa, niebezpieczna tułaczka. Czy zwycięży zło zasiane przez bezwzględny lud Awarów?  

Jak się okazało, jest to najnowsza pozycja Koronczarki, portalowej kobiety, którą nawet mam w znajomych.

 Historia, która trafiła w nasze ręce, podbije chyba wszystkie czytelnicze serca. Dlaczego? 
Autorka w rewelacyjny sposób połączyła motywy legend, baśni, mitów i kultury słowiańskiej. Wplotła jeszcze tło historyczne, oddające klimat dawnych Słowian i wyszła mega ciekawa opowieść. 
Opowieść, która nas zaczaruje swoją fabułą, działa się dawno, dawno temu. Trafiamy do ogromnej puszczy, pełnej mrocznych bagien i złośliwych duchów. Poznajemy gród Szeligów, gdzie ludzie budują pierwsze osady, pracują przy wyrębie lasów, żyją po swojemu i wierzą w swoich bogów.
Oczywiście wiadomo, jak traktowane były kobiety w tamtych czasach. Bardzo niesprawiedliwie. I to jest w pewnym sensie przesłanie autorki — pokazanie nam, jak przez lata ewoluowaliśmy. Jakie zmiany się dokonały i jakie być może jeszcze nadejdą.

Nie jest to spokojna opowieść. Spotkamy tutaj sporo niesprawiedliwości i braku poszanowania kobiet. O traktowaniu nas jak przedmioty, jako kogoś, kto służy do zaspokajania męskich potrzeb. Gwałcenie i mordowanie kobiet, któż temu mógł zapobiec?
Słyszeliście kiedyś o słowiańskich Amazonkach? To właśnie one, kobiety — wojowniczki — próbowały walczyć, by przetrwać. Grupa kobiet wyznaczyła sobie cel i dążyły do tego, by to kobiety rządziły i podejmowały decyzje.

„Zło jest częścią ludzkiej natury i dopóki człowiek na tej ziemi żyje, dopóty będzie się plenić.”

Książkę czyta się jednym tchem. Gdy wejdziecie w świat Wiszni i jej przygód, zobaczycie, jak odległe, a zarazem aktualne są problemy kobiet. Wiadomo, że od zawsze kobiety walczyły o swoją godność i mam nadzieję, to nie ustanie. Równouprawnienie kobiet musi wyjść na światło dziennie. Musimy mieć równe prawa razem z mężczyznami. Jak napisała autorka, są oni nam potrzebni, ale jako partnerzy, a nie jako kaci. 

Treść jest naprawdę fascynująca, do tego mamy plastyczny język, umiarkowaną akcję, styl typowo gawędziarski i oryginalnych bohaterów. Zwłaszcza nasza bohaterka Wisznia. Mądra i waleczna kobieta. Nie poddaje się trudom, jakie na nią spadają i żyje, chociaż ulega rządom silnych mężczyzn. Zmaga się z bezradnością, z gwałtami, z poniżaniem, z biciem, a nawet niewolą. Ale widać w niej twardy charakter i to, że będzie wspaniałą Amazonką.

„Wisznia ze słowiańskiej głuszy” to opowieść historyczna, ale pełna legend, mitów i wspaniałych przygód. Znajdziecie tu legendę o Królu Kraku, Królu Popielu oraz o Wandzie co nie chciała Niemca. Wszystko to zostało oplątane odpowiednią dawką miłości i nieszczęścia, tak, że nie sposób się nudzić.
Polecam!

„Księżycowa kołysanka” Katarzyna Misiołek

Wydawnictwo - Książnica
Data wydania - 5 czerwca 2019
Liczba stron - 320
Kategoria - Literatura obyczajowa, romans 



Lato zapowiadało się sielankowo, ale los chciał inaczej. Jedna noc, jeden błąd i już nic nie będzie takie, jak kiedyś...


Poznajemy dwa zaprzyjaźnione małżeństwa, które postanawiają kupić stary dom nad urokliwym jeziorkiem. Cisza, spokój, daleko od miasta. Domek został kupiony od córek pewnej kobiety, która cieszyła się złą opinią i uważano ją za wariatkę. Co takiego sprawiło, że została tak nazwana? Dlaczego jej córki sprzedały dom ze wszystkimi pamiątkami po własnej matce? Dlaczego o nim mówi się, że jest przeklęty?

Dom wspólnymi siłami odzyskał dawną świetność, ale wakacje pod jednym dachem z dwoma rodzinami z czasem nie dają tyle radości, ile było zakładane na początku. Latami pomiędzy przyjacielskie relacje wkradają się tajemnice, niesnaski i urazy, które z czasem narastają. Gdy do tego doszła tragedia, która wydarzyła się pewnej dusznej, sierpniowej nocy, wszystko to, co było pomiędzy dwoma rodzinami, urywa się. Pary nawzajem zaczynają się obwiniać, no bo przecież winna nie mogła być tylko jedna osoba. Czy można było tej tragedii uniknąć? Czy problemy zniszczą wszystko pomiędzy przyjaciółmi? Czy może właśnie będzie na odwrót i trzęsienie ziemi, jakie przechodzą wzmocni ich relacje?

Razem z bohaterami poznajemy tak zwane samo życie. Nie zawsze jest ono takie, jakie na pierwszy rzut oka widać.
Główną postacią jest Agata —  żona Adama. Jej przyjaciółką jest Barbara, matka i żona. Zwykle widzimy Basię jako nieszczęśliwą kobietę, która usycha, będąc kurą domową. 
Poznajemy ich życie za pomocą krótkich rozdziałów Teraz i Kiedyś. To Kiedyś to początki małżeństw dwóch par. To właśnie tutaj zauważamy wszystkie wady i zalety małżeństw. Na początku jest sielanka, szczęście, a z czasem związki przygasają w natłoku niedopowiedzeń i skrywanych sekretów. Każdy bohater jest w tej historii ważną postacią. Każdy z nich coś wnosi do powieści.

„Ale nagle zapragnęłam z kimś się tym podzielić, ciężar noszonej w sercu tajemnicy zaczął mnie zbytnio uwierać.”

Autorka wspomniała o kilku ważnych rzeczach, które mi chodziły po głowie przez cały czas czytania tej książki. Mianowicie skutki depresji poporodowej w dawnych czasach. Nieleczona depresja może doprowadzić do tragedii, ponieważ jednym z objawów są myśli samobójcze. Taka kobieta również w swojej bezradności może zabić własne dziecko. Nie każda matka jest w stanie sama poradzić sobie z emocjami.
Kolejne ważne rzeczy moim zdaniem, które zostały poruszone, to uzależniona finansowo od męża kobieta. Zazdrość oraz brak rozmów, które doprowadzają nie tylko do załamania małżeństwa, ale również do tego, że rodzice nie wiedzą gdzie i z kim spędza czas ich dziecko. Brak porozumienia dorosłych z własnymi dziećmi, a w konsekwencji nastolatki nieświadomie plączą się w podejrzane znajomości. Uświadamiamy sobie również to, że nie ma złych wyborów — są tylko różne konsekwencje.

 „(...)Już dwa razy złamałaś daną mi obietnicę! Wiesz, co mogło się dziś stać?! On przyszedł tutaj pijany, w dodatku z jakimś obleśnym typem! Naprawdę nie rozumiesz, jak to mogło się skończyć?!”

Uwielbiam wracać do moich ulubionych autorek, zaczytywać się ich najnowszymi pozycjami i zarywać noce. Wiem, że nie zawiodą mnie, gdyż znam ich styl, dążenie do czegoś nowego, innego, wybitnego.
Katarzyna Misiołek jest właśnie taką autorką, którą lubię odgadywać, odczytywać jej skryte przesłania, poruszać się jej tokiem myślenia i przyglądać się jej bohaterom. Jest jedną z autorek, które cenię za to, że pozwala na to, by snuć się po zakamarkach jej myśli, odgadywać kolejne losy postaci oraz za to, że kreśli przed nami nieznane krajobrazy, a to wszystko okraszone pięknym i bogatym słownictwem. Jeśli nie znacie jeszcze książek tej autorki, musicie koniecznie to nadrobić.

„Księżycowa kołysanka”  to fascynująca i przejmująca historia. Wciągająca w niesamowity gąszcz zdarzeń, a co za tym idzie, pociągająca czytającego za rękę aż na samo dno treści. 
Polecam!!

„Księżyc jest pierwszym umarłym” Karina Bonowicz

Cykl -  Gdzie diabeł mówi dobranoc (tom 1)
Wydawnictwo - Initium
Data wydania - 19 czerwca 2019
Liczba stron - 592
Kategoria - fantastyka, fantasy, science fiction  




Fantastyczna mieszanina słowiańskich wierzeń, prastarych demonów, niesamowitych eliksirów i współczesności.





Według legendy, wiele stuleci temu czwórka przyjaciół została wygnana z rodzinnej wioski, gdyż ludzie lękali się ich czarów. Rozeszli się w cztery strony świata, ale zadziwiającym zbiegiem okoliczności i tak wszyscy dotarli w to samo miejsce — do czarciego kamienia. Tam wywołali diabła i dobili z nim targu... Ich potomkowie przez wieki odczuwali skutki tego paktu i bezskutecznie próbowali się od niego uwolnić. Czy przedstawicielom kolejnego pokolenia uda się wreszcie wrócić do normalności? Jakie przeszkody będą musieli wcześniej pokonać? Z jakimi przeciwnikami się zmierzyć? Jakich sojuszników pozyskać? Małe miasteczko na odludziu stanie się sceną niezwykłych wydarzeń.

Po niespodziewanej śmierci rodziców, siedemnastoletnia Alicja trafia pod opiekę ciotki Tatiany, która mieszka w Czarcisławie, posępnym miasteczku na Podkarpaciu. Dziewczyna nie jest zachwycona wyjazdem z Warszawy i zauważa, że w nowym miejscu jest pełno dziwaków i ludzi kryjących jakieś ponure sekrety. Zagubiona nastolatka krok po kroku odkrywa, że nikt tu nie jest tym, za kogo się podaje. Sama też musi zmierzyć się z brzemieniem swojej prawdziwej natury i wykonać niebezpieczne zadanie.  
Razem z naszą bohaterką poznajemy inne osoby, które bardzo wiele będą znaczyć dla Alicji. Są to: gotka Natasza, bardzo dziwne bliźnięta Olga i Borys oraz bucowaty Nikodem. Cała ich piątka będzie musiała pokonać niejedną przeszkodę na ich ścieżce życia. Czy połączy ich tylko legendarna klątwa?

Na samym początku muszę napisać, że jestem zadowolona, i to bardzo, że sięgnęłam po książkę Kariny Bonowicz. Autorka z rewelacyjną gracją w całą akcję wplatała nasze rodzime legendy i podania. Spotkamy tutaj również wilkołaki, strzygi, nocnice, guślnice i czarownice. Wspaniały świat, magiczny i pachnący ziołami.
Uwielbiam takie klimaty i już z niecierpliwością czekam na kolejne części. Przy takich powieściach nasz realny świat nabiera całkowicie innego znaczenia.

Klimat tej historii nie jest pełen barw, raczej jest to miejsce mroczne, niezbyt przyjazne. Pełne tajemnic i mroku lasy, bagna i dziwne miasto, które niby małe, ale bardzo łatwo się w nim zgubić. No i pełen grozy cmentarz. Pełno jest tu też dziwnych osób, dzieją się straszne rzeczy i dochodzi do kilku morderstw. Akcja na pewno nie stoi. Pędzi z prędkością lokomotywy, a my razem z nią. Fajne jest to, że akcja dzieje się w jednym miejscu. Zamykamy krąg w Czarcisławie i tu obserwujemy zmagania naszych bohaterów. Jedni pełni normalności, nieświadomi otaczających ich istot pozaziemskich, oraz oni — ludzie obarczeni klątwą.

Autorka ma zadziwiająco lekkie pióro. Zarwałam dwie noce, bo nie mogłam się oderwać od przygód w Czarcisławie. Bohaterowie siedzieli mi w głowie cały czas, aż nie skończyłam czytać, a czyta się bardzo szybko. Niektóre dialogi prowadzone są z rewelacyjnymi potyczkami słownymi, i to właśnie dzięki takim drobnym zabiegom zbliżamy się do nastolatków.

,,Księżyc jest pierwszym umarłym" polecam wszystkim bez wyjątku. Są tu wierzenia słowiańskie, przygody istot nadprzyrodzonych, klątwy, czarownice, przyjaźnie i miłostki. Wartka akcja, dobry humor i pazur... Nie ma tu lukru, jest za to tajemnica i to, co powinno być w dobrej fantastyce. 

„Matka” S.E. Lynes

Tłumaczenie -  Marek Król
Wydawnictwo - Vesper
Tytuł oryginału - Mother
Data wydania - 20 maja 2019
Ilość stron - 317
Kategoria - thriller, sensacja, kryminał 



Jaką cenę byłbyś skłonny zapłacić za idealną rodzinę?


Jest to moje drugie spotkanie z tym wydawnictwem i muszę przyznać, że jest świetne. Książki mają na wysokim poziomie, no i te okładki! Mnie zachwycają. Są takie inne, pełne tajemnicy i przenikającej grozy. Intrygują opisem, gdy weźmie się je do ręki. Też macie takie uczucie?

Przenosimy się do Anglii przełomu lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych. Poznajemy Christophera, który jest samotnym chłopakiem i od zawsze czuje, że coś w jego życiu nie pasuje. Jest całkiem inny niż jego rodzina. Bracia są ciemnej karnacji, co przy nim aż razi. Po rodzicach również niczego nie odziedziczył. Im robi się starszy, zauważa coraz więcej różnic. Czuje, że czegoś nie wie, coś przed nim ukrywają, a on sam widzi, że coraz bardziej nie pasuje do reszty rodziny. 
Gdy pewnego dnia odkrywa na strychu rodzinnego domu aktówkę, wszystko pomału zaczyna wskakiwać na swoje miejsce. Tylko czy aby na pewno na swoje?
Gdy poznaje sekret swojej matki, ma szansę na szczęście. Na szczęście, którego brakowało mu przez dotychczasowe jego życie. Postanawia spełnić swe marzenie o byciu szczęśliwym za wszelką cenę. Tylko jak wysoka będzie to cena, przekona się nie tylko on.

 Jak wielkie znaczenie ma słowo rodzina, przekonał się ten z nas, który nie wiedział nic o swojej rodzinie, gdy wspomnienia innych członków owiane były tajemnicą lub po prostu było ich brak. Bez tej wiedzy brakuje nam poczucia bezpieczeństwa, wiary w siebie, tożsamości oraz stabilizacji. Od dawna wiadomo, że bez korzeni nie mamy skrzydeł. Dlatego takie zachowanie i taki charakter autorka przekazała naszemu bohaterowi w swej historii. Właśnie dlatego u Christophera został zaburzony rozwój emocjonalny i społeczny.


Kryminalne wstawki, jakie mają miejsce w tej historii, dodają całej oprawie smaczku. Zostały one w fantastyczny sposób wplecione w fabułę. Autorka ukazała nam słodko — gorzką, momentami nawet tragiczną historię.
Podobał mi się język, jakim została napisana ta powieść, jest dojrzały i taki szczery. Kolejną rzeczą, na którą chciałabym zwrócić uwagę, to dystans autorki do tematu oraz bohaterowie, którzy są rewelacyjnie zarysowani. Udało się autorce stworzyć postacie z krwi i kości, które naprawdę zapadają w pamięć. Wyczuwalne są od nich prawdziwe emocje, które czasami przechodzą na czytelnika. Mroczny, tajemniczy klimat i bardzo interesujące zwroty akcji — czego chcieć więcej?


„Matka” to historia opowiadająca o głębokiej potrzebie przynależności i świadomości tego, kim jesteśmy.
Cieszę się bardzo, że po tę książkę sięgnęłam i z niecierpliwością będę wypatrywała następnych tytułów autorki, bo jak sama napisała kolejna książka już w bardzo zaawansowanej fazie.

„Inna” Max Czornyj RECENZJA PRZEDPREMIEROWA

Seria - Mroczna strona
Wydawnictwo - Filia
Data wydania - 19 czerwca 2019
Liczba stron - 352
Kategoria - thriller, sensacja, kryminał



Ona będzie zupełnie INNA.
Wiążą się z nią całkowicie INNE emocje.



Max Czornyj - rocznik 1989. Adwokat, praktykował prawo w Polsce i we Włoszech. Niczym w dowcipie lubi stare wino, spleśniałe sery i samochody bez dachu. Pasjonuje go broń czarnoprochowa - rewolwery Colta i Remingtona. Kolekcjonuje antyki, przede wszystkim sztychy, zegary, zegarki, również zabytkowe meble. Lubi grać w szachy, a na playstation nie grał nigdy. W prozie - seryjny morderca. Grzech to jego pierwsza zbrodnia. Ofiara – druga, a na ujawnienie czekają kolejne. 


Wyobraź sobie, że budzisz się ze snu i nie wiesz, kim jesteś, gdzie jesteś oraz co było wczoraj, tydzień czy miesiąc temu. Dosłownie biała kartka w pamięci.
W takim stanie poznajemy naszego głównego bohatera, Mikołaja Popławskiego. Obudził się w luksusowej rezydencji nad polskim Bałtykiem i nie wie, dlaczego ma pustkę w głowie. Co on tu robi? Co się stało, że nic nie pamięta? Widzi świeżą bliznę na swoim udzie i zaczyna być przerażony. Pamięta tylko swoje dane oraz to, że musi wszystko zapisywać. Cały czas pisze. Każdą swoją myśl i niewypowiedziane słowo. Nie rozumie tego, ale gdy odrywa ręce od klawiatury komputera czy też smartfona, brakuje mu powietrza, dusi się. Nie chce umierać, chce odzyskać pamięć. Zatem spisuje każdą swoja myśl. I czeka. Na coś, co ma się wydarzyć, bo to, że coś będzie, ktoś się zjawi, czy też powie mu, co się stało, jest oczywiste. Resztkami pamięci kojarzy, że po 48 godzinach coś się stanie. Zanik pamięci obejmuje dwa dni? Czuje, że to jakaś gra, tylko czyja i dlaczego on bierze w niej udział? Kto się z nim bawi i w co? 

Gdy zagląda do piwnicy po drzewo do kominka, przeżywa szok. Jego oczom ukazuje się goła kobieta skrępowana łańcuchami z kneblem w ustach. Czy to możliwe, że jest porywaczem tej kobiety? A może również mordercą? Czy odważy się wyjąć knebel z ust kobiety i dowiedzieć się prawdy o sobie?

Kilka rezydencji dalej mieszka pewna kobieta, jest czyjąś matką. Właśnie dowiedziała się, że jej córka zniknęła. Czy zadziała instynkt i kobieta zacznie poszukiwania razem z policją? Czuje, że coś się kryje za zniknięciem jej córki. Ona wie... Każda matka czuje i wie, gdy jej dziecku dzieje się krzywda.

 Jak to możliwe, że na luksusowym osiedlu pełnym wspaniałych rezydencji ktoś znika bez śladu i nikt o tym nie wie? Co się stało z młodą kobietą i czy ma coś wspólnego z tą uwięzioną w piwnicy? 

Zastanawialiście się nad tym, ilu morderców żyje w normalnych rodzinach? Czy każdy z nas ma w sobie pierwiastek zabójcy? A może myśleliście na tym, ile osób żyje z myślami samobójczymi? Czy każdy człowiek nosi w sobie gen samobójcy?
Ilu z nich dostaje pomoc od specjalistów, a ilu popełnia zbrodnie w fazie choroby?

Gdybyśmy co rano budzili się z białą kartą, w co byśmy byli skłonni uwierzyć? Gdyby nam wmawiano, że jesteśmy porywaczem i mordercą, uwierzylibyśmy w te słowa? A może jednak potrafilibyśmy zaufać swojemu wrodzonemu dobru i takie myśli byśmy wyparli z naszego mózgu? Czy łatwo jest manipulować człowiekiem, zabierając mu własną tożsamość? Ja sama nie chciałabym się o tym przekonać.

Autor w rewelacyjny sposób pokazuje problemy ludzi w depresji. Ilu z nich zakłada profile na forach dla samobójców i woła o pomoc. Czy akurat tam dostrzeże i chwyci wyciągniętą dłoń? Czy rodzice są w stanie takie wołanie wyłapać?
Poprzez poruszony temat zastanawiamy się, jak poszczególne słowa czy gesty, na pozór nic nieznaczące, w połączeniu z zachowaniem innej osoby, mogą wpłynąć na czyjeś samopoczucie, a nawet życie.

„Inna” to rewelacyjny thriller psychologiczny, w którym akcja rozgrywa się w nadmorskiej rezydencji, momentami schodzimy do piwnicy, gdzie uwięziona jest kobieta i razem z Mikołajem próbujemy rozgryźć sedno zagadki. Razem z naszym bohaterem odkrywamy nowe tropy jego życia i tego, co stanie się po tajemniczych 48 godzinach. Akcja toczy się w dwóch perspektywach: poznajemy życie Mikołaja oraz Gabrieli Kraus, naprzemiennie. Zwroty opisywanych akcji są niespodziewane, trzymające w napięciu, a całość czyta się jednym tchem. Styl, jakim napisana jest ta powieść, jest prosty, zwyczajny, bez zbędnych dodatków i ozdobników.
Muszę jeszcze wspomnieć, że realizm tej historii uderza czytelnika. Czytając, ma się wrażenie, że jest się obecnym w tajemniczym domu, pomiędzy naszym bohaterem i całą tą dziwną sytuacją, jaka opadła na rezydencję.

Jeśli znacie książki tego autora, to wiedźcie, że Max Czornyj nadal trzyma poziom, do którego zdążył już przyzwyczaić nas, swoich czytelników.
POLECAM!!

„Miłość na gigancie” Anita Scharmach

Wydawnictwo - Prószyński i S-ka
Data wydania - 18 kwietnia 2019
Liczba stron - 232
Kategoria - Literatura obyczajowa, romans 



Pełna humoru i ciepła opowieść, od której nie sposób się oderwać.
Bo czasami wystarczy zgubić kota, żeby twoje życie stanęło na głowie...


Anita Scharmach —  pisarka z Gdyni. Niepoprawna optymistka, małymi kroczkami spełniająca swoje marzenia. W swoich powieściach bawi i wzrusza. Czasami daje do myślenia. Czytaliście powieści tej autorki? 

Poznajemy Magdę Lewicką, która jest księgową w spółdzielni, lecz daleką od typowych wyobrażeń. Zazwyczaj z tym zawodem kojarzymy sztywne panie w garniturze, z okularami na nosie i pochmurnym spojrzeniem na świat. Takie typowe urzędniczki za biurkiem. Magda natomiast to kobieta zadbana, piękna i nawet bywa czasami zabawna. Zbliża się do trzydziestki, wynajmuje kawalerkę i jest cały czas sama. Może nie całkiem sama, ponieważ posiada od niedawna kota. Kot nazywany został Manfredem. To kocur uciekinier, bardzo chętnie zwiedza okolice, wymykając się właścicielce spod opieki. Gdy trwają kolejne już poszukiwania, Magda poznaje przystojnego Jakuba.
Z czasem okaże się, że sporo ich łączy. Tych dobrych, jak i złych rzeczy. Czy kot potrafi połączyć dwa samotne serca?
Co wyniknie z ich znajomości?

Nasza bohaterka pracuje w dziale księgowości, a bardzo często dostaje służbowe maile, a w nich skargi mieszkańców nieruchomości, a raczej jednego mieszkańca. Jest nim Jacek Nowak. Tutaj wybitnie widać, jakim poczuciem humoru dysponuje Magda. Niejednokrotnie parskałam śmiechem, czytając ich korespondencję. Autorka w rewelacyjny sposób przedstawiła nam problemy administracji i członków spółdzielni. Ile cierpliwości nieraz te kobiety muszą w sobie posiadać. 

 „Jest jak każdy inny facet. Rzuca skarpety koło łóżka, pierdzi przy oglądaniu telewizji i drapie się po dupie, kiedy zagląda do lodówki. Ale jest mój.”

Autorka oddała w nasze ręce typową babską powieść romantyczno – obyczajową. Jestem pewna, że będziecie się świetnie bawić przy tej sympatycznej historii, w której głównym winowajcą całego zamieszania jest kot, któremu zachciało się uciekać swojej pańci. 

Książkę czyta się z ogromną przyjemnością. 
Jest idealna na poprawę humoru. Lekka, zabawna i na pewno nie można się przy niej nudzić. Jest to jedna z tych książek, które czyta się natychmiast i w całości.
Kilkakrotnie podczas czytania kiwałam z politowaniem głową nad problemami, z którymi przyszło walczyć naszym bohaterom, ale przecież takie jest nasze życie. Nie przewidzimy niczego i nie zapobiegniemy wypadkom.

 „Ale ja nie jestem w ciąży. Jestem po prostu taka gruba – powiedziała nad wyraz łagodnie.”

Czytając tę powieść, przychodzi nam do głowy myśl i zadajemy sobie pytanie. Czym jest miłość? Czy miłością nazwiemy fakt, że uśmiechamy się na widok śpiącego obok partnera? A może fakt, że chcemy zrobić mu kawę, zanim się jeszcze dobrze obudził? A może to wspólne milczenie, kiedy potrzebna jest cisza? Któż z nas nie pragnie znaleźć osoby, z którą będzie dzielił swoje dni, te lepsze i te gorsze.

„Miłość na gigancie” trafiła do mnie w momencie, gdy miałam gorsze dni. Zanik radości z codzienności sprawił, że musiałam ją przeczytać. Chciałam poprawić sobie humor i powiem Wam, że spisała się na medal! Czytanie jej wywołało na mojej twarzy uśmiech, czyli spełniła swoje zadanie w 100%.
Fabuła to przygody kota i jego pani, okraszona sporą dawką humoru i oczywiście szczęśliwym zakończeniem, jak na takie książki przystało. Jest to lektura na jeden wieczór, lekka, zabawna i romantyczna. Sprawia, że naprawdę dobrze się bawimy podczas jej czytania, a strony czyta się automatycznie.

Uwaga: książka powoduje niekontrolowane wybuchy śmiechu...
Polecam!

Czeremcha - tonik z liści.

Czerwiec to najpiękniejszy czas na zbiory.
Wszystkiego mamy pod dostatkiem, tylko brakuje czasu na przerabianie.

Dzisiaj chciałabym wspomnieć o liściach czeremchy. 
Kwiaty już przekwitły, ale dla tych, którzy nie zdążyli ich przerobić, zostały jeszcze pełne swej mocy liście.
Uwielbiam ten krzew za swoją moc oraz zapach. Wszystko w niej pachnie słodko, migdałowo...


Skupimy się teraz na liściach i zrobimy sobie mgiełkę do twarzy.
Ma ona wspaniałe właściwości, idealne na upalne lato. Dlaczego?
Ponieważ działa przeciwzapalnie, wzmacnia strukturę skóry, ale co najważniejsze.... chroni nasze ciało przed szkodliwym UV.

Co trzeba zrobić, by mieć tonik?
Wystarczy rozdrobnione liście zalać gorącą, ale nie wrzącą wodą i po 12 godzinach mamy gotowy produkt. Ja dodałam jeszcze suszone owoce goi, ponieważ to bogactwo witamin i składników odżywczych. Świetnie rewitalizują.
Do takiego toniku trzeba niestety dodać konserwant, gdyż bardzo szybko się psuje. Ja dałam kilka kropel FEOG, który jest bezpieczny dla naszego zdrowia. 

Polecam takie toniki, ponieważ wiecie, co pryskacie sobie na twarz. Uczycie się wartości odżywczych, jakie mają w sobie dane składniki i jesteście o taką wiedzę mądrzejsi od innych :D
Trzymajcie taką wodą w lodówce i spryskujcie twarz tyle razy, ile będziecie chcieli. Uprzedzam, że to uzależnia.

„Kuracja dla serca” Agnieszka Szacka

Wydawnictwo - W.A.B.
Data wydania - 16 maja 2019
Ilość stron - 349
Kategoria - Literatura obyczajowa, romans


Myślisz, że porywy serca są tylko dla młodych? Nigdy nie jest za późno na KURACJĘ DLA SERCA!





Renata — nasza bohaterka ma zdiagnozowane nadciśnienie. Po raz pierwszy szykuje się do sanatorium znajdującego się w Nałęczowie. Jedzie tam podreperować swoje zdrowie, a w plotki, jakie chodzą o takich miejscach, jakoś nie wierzy. No bo ona, spokojna kobieta, seks i głupie podchody ma już za sobą. Nie zamierza układać sobie życia z nowo poznanymi w uzdrowisku osobami. 
Przed samym wyjazdem kobiety, córka daje jej w prezencie czerwone stringi, mają one pomóc matce w wyluzowaniu się. Czy przydadzą się Renacie?

Poznajemy również Pawła — jest on kardiologiem po zawale. Paradoks prawda? Specjalista od transplantacji sam zachorował na serce. W Nałęczowie bywa wyniosły, ale i budzi zainteresowanie u innych kobiet. Dobrze zbudowany zwraca sobą uwagę. Renata go nie znosi, ale z czasem to się zmienia. Do głosu dochodzi zauroczenie...i coś więcej.

Czy w każdym wieku jest dobry czas na zmiany? Czy kobieta, która nie dopuszcza do siebie myśli o seksie, pozwoli mężczyźnie na coś więcej?

Jest to powieść o dojrzałej kobiecie, o jej słabościach i jej wielkiej przemianie. Renata myślała, że w jej życiu nie spotka już nikogo, kogo będzie mogła pokochać. Nie przewidziała tylko jednego, mianowicie tego, że życie miało dla niej jeszcze niespodziankę. Bo nieważne jest ile mamy lat, ważny jest stan ducha. Trzeba sobie pozwolić na dobrą zabawę, na nowe kontakty, nowe osoby, a zmienimy bieg naszego życia.

Paweł, starszy o cztery lata od naszej bohaterki, zmienia się na naszych oczach. Tak samo zresztą Renata. Oboje wiele przeszli w życiu i z pewną rezerwą traktowali wszystko to, co działo się naokoło nich. Paweł wyleczył się ze śmierci żony, która dosyć niedawno mu zmarła, otworzył się na nowe znajomości i chyba coś z tego wyszło. 
Nasza bohaterka natomiast dzięki swojej koleżance z pokoju, rezolutnej i rozrywkowej Joli, z szarej myszki zmienia się na wesołą i towarzyską kuracjuszkę. 

Od zawsze krążyły legendy na temat ludzi w sanatorium. Byłam ciekawa, ile w nich jest prawdy. Teraz już wiem, że pacjentów sanatoriów można podzielić na dwie grupy. Pierwsza to osoby, które rzeczywiście jadą tam, by podreperować swoje zdrowie, drudzy szukają mocnych wrażeń i luzu, na który na co dzień nie mogą sobie pozwolić. Oczywiście nie zawsze kuracjusze szukają ulotnych wrażeń. Większość chce jednak skorzystać z pobytu i podreperować szwankujące zdrowie. Czy takie sanatoryjne miłości i związki zwykle kończą się wraz z turnusem?

Trochę ta historia była przewidywalna, ale bardzo fajnie została napisana, przez co czytało się ją z wielką przyjemnością oraz z zaciekawieniem.

„Kuracja dla serca” to pozycja obowiązkowa dla wszystkich wielbicieli lekkich, niewymuszonych i odprężających fabuł. Skuteczność relaksacyjna gwarantowana.
Polecam!

„Oko pustyni” Richard Schwartz

Tłumaczenie - Agnieszka Hofmann
Cykl - Tajemnica Askiru (tom 3)
Wydawnictwo - Initium
Tytuł oryginału - Das Auge der Wüste
Data wydania - 24 maja 2019
Liczba stron - 400
Kategoria - fantastyka, fantasy, science fiction



Trzeci tom rewelacyjnej serii fantasy Tajemnica Askiru to skwar i egzotyka obcego emiratu, magia, przygoda i niezapomniani, wyraziści bohaterowie w najlepszym wydaniu. 


Richard Schwartz powrócił na nasz rynek z trzecim już tomem cyklu „Tajemnica Askiru”.  Mam nadzieję, że nie zapomnieliście wspaniałych przygód Havalda oraz jego ekipy.
Na samym początku wspomnę, że autor wykorzystał fajny manewr w pierwszym rozdziale książki, mianowicie przypomnienie odnoście akcji z tomu drugiego. Jest to coś, co bardzo cenię, ponieważ bardzo długo się czeka na kontynuację, albo czyta się dużo książek i nie zawsze pamięta się koniec historii. 

W tej części powrócimy razem z bohaterami do pustynnego Gasalabadu. Wyrwali się z niewoli u handlarzy niewolników i wspólnie na nowo powracają do kontynuowania zadania. W poszukiwaniu sojuszników nasi bohaterowie trafią do Besarajnu. Tutaj zostaną na dłużej, ponieważ wpadają w wir walki o tron, uwalniają Leandrę z rąk handlarzy niewolników. Zostaną, gdyż oplotły ich polityczne intrygi oraz z mroczna i tajemna magia nekromantów ...

Autor ponownie zaskakuje. Muszę wspomnieć, że jest to dopiero połowa serii. Jestem bardzo ciekawa, jak to się dalej rozwinie. Widać, że autor wie, w jakim kierunku ma podążać jego historia. Im więcej się czyta o naszych bohaterach, tym ich bardziej brakuje po przeczytaniu lektury. Ach!
Książki napisane są w taki sposób, że nie można się od nich oderwać. Świat wykreowany przez autora jest tak odległy, tak inny od naszego, że z przyjemnością pozwolić sobie możemy na oderwanie od rzeczywistości. Żywe pojedynki, tragiczne historie pokazujące prawdziwy świat, handel niewolników...to wszystko opisane jest w taki sposób, że ma się wrażenie, że jesteśmy w stanie pomóc bohaterom, że uczestniczymy z nimi w ich przygodach.

Miałam wrażenie, że w tej części tempo akcji troszkę zwolniło. Skupiliśmy uwagę na intrygach politycznych i na spiskach, które wylewały się prawie z każdego kąta.
Odniosłam również wrażenie, że z każdym tomem serii coraz bardziej przywiązuję się do bohaterów, aż się boję, co to będzie po ostatnim tomie.

„Oko pustyni” to rewelacyjne ujęcie fantastycznego świata, przedstawionego z różnorodnością akcji, postaci oraz świetnie oddanym klimatem. Jest to historia przepełniona magią, potworami i wszystkim tym, co najlepsze w fantastyce. Czytanie tej sagi to prawdziwa przygoda.


Polecam!

Maść z liści czarnego bzu

 

Czarny bez roślina z pogranicza magii i medycyny.

Już od pradziejów nasi przodkowie znali i doceniali właściwości lecznicze czarnego bzu. Od zawsze krzew ten był siedliskiem czarodziejek, elfów i bogów. W mitologii Słowian czarny bez był uznawany za święte drzewo duchów podziemia i przypisywano mu zdolność pośredniczenia pomiędzy światem żywych i zmarłych.
Zatem korzystajmy z liści, kwiatów i owoców tego magicznego krzewu.

Liście zbieramy – w okresie od maja do czerwca,
Kwiaty zbieramy – w okresie od czerwca do lipca,
Natomiast owoce – w okresie od września do października.

Na pewno wiecie, że z kwiatów smaży się pyszne placki. Wystarczy zrobić ciasto naleśnikowe i zanurzyć w nim kwiatostan czarnego bzu. Pychota!

Można również zrobić wspaniałą lemoniadę. Idealną na upały. Kwiatostany zalać wodą i doprowadzić do wrzenia. Przykryć i przestudzić. Odcedzić. Dodać miód i cytrynę wedle smaku. Do tego dolać zimną wodę gazowaną, ewentualnie kostki lodu. Ambrozja!!


Teraz zajmiemy się liśćmi. Wszak mamy robić maść. 
Smarowidło takie jest idealne na lato, ponieważ genialnie sprawdza się przy siniakach, otarciach i zadrapaniach. A o tej porze bardzo łatwo gdzieś się zranić. Przyśpiesza również gojenie i rewelacyjnie zmiękcza skórę. 
Dzięki witaminie C zawartej w liściach taka maść działa również wzmacniająco na naczynka krwionośne, działa przeciwobrzękowo oraz odkażająco. Prawda, że brzmi wspaniale?


Co potrzebujemy do zrobienia maści?

Garść świeżych liści czarnego bzu,
150 ml oliwy lub innego oleju dobrej jakości,
20 g wosku pszczelego.

Liście czarnego bzu posiekać i umieścić w słoiku. Zalać 150 ml oliwy i podgrzewać około 30 min. Podgrzewamy w kąpieli wodnej. Przecedzić i wycisnąć dokładnie.
To jest szybka wersja, ja, jak już wiecie, wolę macerować na słońcu. U mnie taki macerat stoi około tygodnia w słoneczku i dopiero potem używam do robienia maści lub kremów.


Wosk roztapiamy w kąpieli wodnej i dodajemy do niego macerat z bzowych liści. Dokładnie mieszamy. 
Możemy dodać jakiś olejek zapachowy, jeśli lubimy zapachowe maści. Przelewamy do pojemniczków.

Najlepiej, jeśli wosk mamy prosto od pszczelarza, ale jeśli nie macie gdzieś w pobliżu pasieki, to można nabyć w sklepie -> kliknij
Skład chemiczny wosku jest zmienny i zależy od jego pochodzenia. Według badań naukowych wosk zawiera ponad 300 dobroczynnych składników (witaminy, mikroelementy, rozmaite kwasy w tym tłuszczowe). 
Wosk pszczeli uelastycznia i zmiękcza skórę. Ponieważ emulguje się bardzo łatwo, nadaje kremom ładny, jedwabisty połysk oraz sprawia, że wyroby zawierające go w swoim składzie dobrze się rozsmarowują. 

Taką maść z powodzeniem można przechowywać w chłodnym i ciemnym miejscu do roku. Konsystencja jest naprawdę rewelacyjna. Ja dodałam do swojej maści odrobinę masła Shea oraz kwiatowego olejku eterycznego.

Róbcie sobie zapasy maści, ponieważ naprawdę działa i jest dosłownie za grosze. Po co przepłacać za medykamenty z apteki, skoro sami możemy sobie zrobić. 
To nic trudnego, a czas robienia takiej maści to dosłownie chwilka. W dodatku jaka frajda!! 

 

„Czy już zasnęłaś” Kathleen Barber RECENZJA PREMIEROWA

 
Tłumaczenie -  Mateusz Borowski
Wydawnictwo -  Znak Literanova
Tytuł oryginału - Are You Sleeping
Data wydania - 3 czerwca 2019
Liczba stron - 352
Kategoria - thriller, sensacja, kryminał


Wkrótce serial na podstawie książki wyprodukowany przez Reese Witherspoon, odpowiedzialną za sukces Wielkich kłamstewek. W roli Poppy Parnell laureatka Oscara Octavia Spencer.

Przeszłość powróci w najmniej spodziewanym momencie...


Poznajemy Josie w momencie, gdy zaczyna układać sobie życie z nowym partnerem. Przez ostatnie dziesięć lat próbowała uciec od swojej przeszłości i gdy poznaje fajnego faceta i zaczynają coś wspólnego w Nowym Jorku, przeszłość ponownie do niej wraca. Bo czy jest to możliwe, byśmy odcięli się od własnych demonów z przeszłości?


Przez Poppy Parnell –  dziennikarkę – i jej podcasty, na nowo powraca temat śmierci człowieka oraz skazanego, który twierdzi, że jest niewinny. Przerażająca historia rodzinna powraca i staje się najgłośniejszym tematem w sieci.
Żądna sensacji kobieta nie zdaje sobie sprawy, jakie tajemnice poruszy i sprawi, że ujrzą one światło dzienne. Czy odkryje tę najmroczniejszą? 


Wszystko zaczyna się od tajemniczego telefonu o trzeciej nad ranem oraz od podcastu napisanego przez wścibską dziennikarkę. Lawina wspomnień ruszyła. 
Morderstwo sprzed lat powraca i to w zastraszającym tempie. Media społecznościowe potrafią zlinczować człowieka za gest, którego się nie spodziewały.
Poppy robi oszałamiającą karierę swoimi podcastami i rozdrapuje dawne śledztwo. Okazuje się, że w  życiu naszej bohaterki jest bardzo dużo kłamstw i niedopowiedzeń. Dlaczego siostra bliźniaczka Josie zerwała stosunki z całą rodziną? Czy za kratkami siedzi morderca, czy jednak naprawdę niewinny człowiek?

Autorka napisała naprawdę świetną historię. 
Wszystko to wygląda bardzo naturalnie, bardzo realistycznie. Teraz to właśnie wszelkiego rodzaju media społecznościowe rozdmuchują aferę i czasami pomagają dojść do sedna. Czasami również krzywdzą, ponieważ granica, która dzieli poszukiwanie prawdy od szukania sensacji jest bardzo cienka. Bardzo łatwo jest kogoś osądzić i bezmyślnie oskarżyć.

Wszelkie tropy i tajemnice w odpowiednim momencie się rozwiązują, a my staramy się razem z dziennikarką logicznie myśleć. Każde posunięcie Poppy jest następstwem jej wcześniejszych działań. I jak po nitce do kłębka dochodzimy do prawdy. Tylko czy zawsze i za wszelką cenę warto znać prawdę? Może czasami lepiej zostawić to, co zostało schowane głęboko. 

„Trzeba się troszczyć o tych, których kochamy. W przeciwnym razie odchodzą”.

„Czy już zasnęłaś” to świetna historia dla tych, którzy lubią sami doszukiwać się prawdy i rozwiązywać tajemnice. Akcja książki jest spokojna, nie pędzi, można się zastanowić nad problemem, do tego fajny styl autorki sprawia, że czyta się z wielką przyjemnością.

Wydaje mi się, że każdy z nas ma swoje demony z przeszłości, z którymi nieraz musi się zmierzyć. Bolesne sytuacje, które miały wpływ na nasze życie i z którymi niejednokrotnie cały czas walczymy. Z niektórymi naprawdę ciężko się uporać. Bo nie wystarczy zasnąć, by problemy zniknęły lub stały się mniej ważne. 
Trzeba stawić im czoła.

Polecam!