Vera Buck „Runa”

Tłumaczenie -  Emilia Skowrońska
Wydawnictwo - Initium
Data wydania - 3 września 2018
Liczba stron - 592
Kategoria - thriller/sensacja/kryminał


Muszę przyznać, że uwielbiam to wydawnictwo i książki, które wydają. Każda jedna pozycja od nich jest niczym torpeda!

Powieść toczy się w Paryżu w roku 1884 w słynnym zakładzie dla obłąkanych La Salpêtrière. Są to dopiero początki psychiatrii, a pacjenci nie mają prawa głosu. Nikt nie pyta ich o zgodę na zabieg czy operację. Każda osoba, która ma zaburzenia nastroju lub skłonności na agresji, lub odstaje od ustalonych norm, uważana jest za histeryczkę i trafia do zamkniętego zakładu.


Tytułowa bohaterka Runa trafiła na oddział ze zdiagnozowaną histerią. Czy faktycznie ja miała? 
Jako dziewczynka zachowywała się agresywnie, rodzina jej się bała, ale czy to jest powód, by zamykać ją w zakładzie dla obłąkanych i mieć ją z głowy?

 „(...) jak to jest, że człowiek czuje łzy w krtani, choć tak naprawdę płyną z oczu”.

Poznajemy też inną dziewczynę, która ma problemy. Cierpi ona na przypadłość, która wtedy nazywana była psychozą onanistyczną. Tym razem ma ona za sobą rodzinę, która nie pozwala na operację. Lekarze chcieli jej po prostu wyciąć łechtaczkę. Zakładali specjalne pasy i wycinali... ach...
Włos się jeży na rękach. 
Te ich metody leczenia spowodują u niejednego czytelnika koszmary.

 „Tajemnicą jest strach. To on sprawia, że stajemy się mali i słabi w chwili, w której moglibyśmy być wielcy i waleczni”.

Mamy również słynnego doktora Charcota, który przeprowadza eksperymenty na swoich pacjentkach. Potrafi zahipnotyzować każdą chorą kobietę i sprawić, że zatańczy ona przed zgromadzoną publicznością.
Do tej pory nie miał problemów z chorymi, aż do momentu, gdy na oddział trafiła Runa. Nie potrafi jej zaczarować i sprawić, by robiła to, czego od niej żąda. Opiera się ona wszelkim metodom terapeutycznym.

Jest też i  młody szwajcarski student medycyny Jori Hell, który pragnie Runę dla siebie. Chce na niej eksperymentować, by zdobyć tytuł doktora. Proponuje on bardzo śmiałe rozwiązanie — operację, która nazywała się lobotomia — czyli wycięcie kawałka mózgu, w którym znajduje się „obłęd”. Jak do tej pory, nikt nie podjął się takiej operacji, a Jori chce jako pierwszy ją wykonać przy pomocy innych lekarzy. Liczy na to, że zdobędzie sławę i wyleczy inną kobietę, być może miłość jego życia.

W międzyczasie dochodzi do morderstw i dziwnych zjawisk, mianowicie na mieście zostawiane są dziwne symbole, które również można spotkać przy łóżku Runy. Czy to ona zostawia w mieście tajemnicze wiadomości, ściągając na siebie uwagę innych osób?

 Książka jest naprawdę rewelacyjna!

Napięcie rośnie z każdą kolejną przeczytaną stroną. Gdy do akcji dochodzą tajemnicze symbole lub treść pisana dziecięcą ręką wszystko się komplikuje.
Lubicie czuć dreszczyk strachu i grozy? 
Przeczytajcie o początkach psychiatrii. Metody, jakie wtedy stosowali lekarze, świadczą, że nie było w nich człowieczeństwa. Traktowali chorych jak króliki doświadczalne, jak kawałek mięsa do ciecia...
Jest to szokująca historia, ale zarazem prawdziwa.

„Ostrze było chłodne i ciężkie; ponownie przypomniało Joriemu o tym, dlaczego pragnął zostać chirurgiem. Pierwsze czyste cięcie zawsze było najciekawsze, metal, który po raz pierwszy wdzierał się w nienaruszoną skórę. Dzięki niemu można było odnaleźć narządy, które jeszcze nigdy nie widziały światła dziennego. Życie wewnętrzne, które leżało rozłożone przed lekarzem niczym skarb w popsutej skrzyni”.

Opisany w książce szpital istniał naprawdę, tak samo, jak doktor Charcot. Naprawdę był słynnym lekarzem, który hipnotyzował swoje pacjentki i powodował u nich ogromne ataki agresji i histerii. Zabiegi, jakie wtedy stosowali lekarze, to tortury. Wiadomo, że ta dziedzina dopiero się rozwijała, ale nie chciałabym znaleźć się na miejscu tamtych kobiet. Gwałty, pobicia, zastraszanie pacjentów, to wszystko było potrzebne w imię nauki?
Lekarze czuli się bogami, mieli władzę i wiedzieli, co z nią robić.

 „Runa” to bardzo mocna i wstrząsająca lektura. Niejednokrotnie przeraża. Dla tych, co lubią dobrze napisany thriller, będzie idealna.
Narracja trzecioosobowa oraz bardzo wartka akcja sprawiają, że przez tę powieść się płynie. Język autorki jest fantastyczny, a my delektujemy się jej stylem pisania. 
Polecam!!

Gdybyście jeszcze nie widzieli, to zobaczcie zapowiedź tej książki... jest wspaniała.
Vera Buck „Runa”